"Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary. Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu: schyliwszy się ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało”.
Wybrać się i pobiec do grobu. I zadziwić się. Tak, jak Piotr zadziwił się nad pustym grobem Chrystusa tak i my dajmy się ponownie zadziwić wielkanocnym porankiem. Tego życzymy z całego serca: zadziwienia się wielkością Bożej, względem nas, miłości.
Zarząd Stowarzyszenia