"Lecz słowa te wydały im się czczą gadani­ną i nie dali im wiary. Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu: schyliwszy się ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało”.

Wybrać się i pobiec do grobu. I zadziwić się. Tak, jak Piotr zadziwił się nad pustym grobem Chrystusa tak i my dajmy się ponownie zadziwić wielkanocnym porankiem.  Tego życzymy z całego serca: zadziwienia się wielkością Bożej, wzglę­dem nas, miłości.

Zarząd Stowarzyszenia